5. Neqe

Jacht rond Neqe

Op een hoog punt kan je beter de omgeving bekijken
en met mijn kijkertje was dat makkelijker dan met
de richtkijker van een geweer.

>
Hij had een zeehond zien liggen en maakt zijn spullen in orde.
De richtkijker wordt goed gezet en vast gemaakt op het sleetje,
zal ik maar zeggen.

De andere jager/gids staat ook naar de zeehonden te kijken.
Bij de heuvels op de achtergrond zitten in de zomer veel walrussen en er zwemmen ook
veel narwallen in het fjord, waar allebei op gejaagd wordt.

Nu proberen of je ze binnen het schot kan krijgen...

en het laatste stuk goed achter je schermpje blijven.

De honden bleven deze keer opvallend rustig wachten.

Nog eens kijken of er niet nog ergens zeehonden liggen,
want op die twee was er mis geschoten.

We gaan weer verder.

Nog maar een keer kijken of er ergens één ligt.

Die nacht verbleven we in één van de jachthutten die hier en daar staan en
waar iedereen gebruik van kan maken.

Ze hebben altijd olie en een kacheltje bij zich, om ijs te smelten, koffie te zetten en
dan wordt het lekker warm daar binnen. Het bed staat al klaar...
je slaapzak met een rendierenhuid erop en slapen maar.

Onderweg stonden er zomaar een paar zeehonden rechtop in de sneeuw.
Zeker van iemand die ze later komt ophaalt.

Honden voederen. Brokken is makkelijk maar wel duur.
Vlees of vis kost niet veel, maar je moet het dan wel hebben.

Ieder op zijn beurt.

's Avonds hier en daar een beetje onderhoud plegen, zoals de
kunststoffen schenkels gladschaven, nagels bij de honden knippen en
haren tussen de tenen verwijderen. Dan klontert het sneeuw er niet
zo tussen tot bloedens toe, wat hier en daar al gebeurde.

Van alles drogen boven de kachel en dan vooral de laarzen met de binnensokken.

Richtkijker goed zetten. Eerst door de loop kijken, dan door de kijker, maar er wordt geen schot gelost.
Je ziet wel dat het geen mooie B.A.R. is met een swarovski en een kunststof kolf, maar het werkt wel.
Onder het sleetje zit ijsberenbont voor het geluid en tegen het glijden.

Ik moest natuurlijk ook even kijken.

Als het ijs moeilijk wordt gaan ze er voor lopen,
zodat het niet te wild en te hard gaat.

Die scheuren en bonken ijs ontstaan doordat er eb en vloed is,
met een verschil van ongeveer anderhalve meter.

Héél ver weg zagen we poolhazen lopen.

Je moest echt heel goed kijken.

Terwijl de ene ze probeert te schieten... houd de ander de honden in bedwang.

Hij was de jongste en moest ze gaan halen. Eén kon er nog net ontsnappen al was hij
toch aangeschoten en de ander kwam binnen. Ze hebben een super dikke zacht vacht en wegen
zo tussen de 2 en 4 kg. Ik had aan de binnenkant van mijn handschoenen ook poolhazenvacht zitten.

Een dag later reden we langs een breuklijn van ijsschotsen, waar wel
zwakke dunne plekken in zaten, waar zeehonden gebruik van maken.
Dat weten ijsberen natuurlijk ook en hier was er één langs gekomen.

Het was nog een vers spoor, zeiden ze en gelijk werd er een hond los gemaakt,
die het spoor kon uitwerken. Een poolvos had het spoor ook al gevolgd.

Ik had geen tijd om goede foto's er van te maken, want we moesten
wel de hond blijven volgen, dus rijdende weg dan maar.

Maar de hond raakten toch het spoor bijster, waar de sneeuw weggewaaid was. Later kwamen we
het spoor weer tegen, toen we met een hele grote bocht weer terug gegaan waren. Maar nu liep
het spoor recht richting de heuvels in en toen hebben we het maar opgegeven.

Een luchtgaatje waar zeehonden lucht komen halen.
Waar ijsberen soms gaan staan wachten tot het goede moment en
dan het ijs kapot stoten, want daaronder is het helemaal hol.

Een klein beetje sneeuw weggeveegd. De hond kwam ook al ruiken.

Hier had hij er één geschoten maar die was toch nog het gat ingedoken...

en dan maar proberen of je hem aan de haak kan slaan.
Letterlijk en figuurlijk.

Een spiegeltje aan een stok gebonden en dan kijken of je hem onder het ijs ziet liggen.

Mooi avond licht.

Ze hadden een net onderwater gespannen maar het touw zat vastgevroren.
Na het los te hebben gemaakt zat er wel één in.

De honden weten al dat ze wat krijgen.

Gauw alles klein maken...

iedereen krijgt een paar stukken.

Laat in de middag, mooi licht.

Onderweg, gletsjers met mooi licht erop.

Weer terug naar Siorapaluk.

Waterafvoer van de keuken.
De gele zakken zijn van het toilet, want er is geen riolering.
Alles valt in een stevige plastieken gele zak.

Een houten geraamte van een kajak en een net met een stok om 's zomers
daar vogels mee te vangen die langs de kliffen omhoog vliegen.

Huilende Groenlandhonden.

Op weg, terug naar Qaanaaq.

Even pauzeren en de touwen weer op orde brengen.

Hier leek ik wel op een walrus, zeiden ze.

Weer terug in Qaanaaq.

Onze gidsen/jagers.


⬅ TERUG

VOLGENDE ➡